دوره 4، شماره 3 - ( زمستان 1397 )
جلد 4 شماره 3 صفحات 44-52 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Nourozi Tabrizi K, Karimian A, Bakhshian F, Saadatmehr S R. Attitude of Nurses toward their Physical Fitness. SJNMP. 2019; 4 (3) :44-52
URL: http://sjnmp.muk.ac.ir/article-1-178-fa.html
URL: http://sjnmp.muk.ac.ir/article-1-178-fa.html
نوروزی تبریزی کیان، کریمیان آرام، بخشیان فرشته، سعادت مهر سید رضا. نگرش پرستاران نسبت به آمادگی جسمانی خویش. فصلنامه پرستاری، مامایی و پیراپزشکی. 1397; 4 (3) :44-52
کیان نوروزی تبریزی1 
، آرام کریمیان2 ، فرشته بخشیان3 ، سید رضا سعادت مهر* 4
، آرام کریمیان2 ، فرشته بخشیان3 ، سید رضا سعادت مهر* 4
1- دانشگاه علوم بهزیستی و توان‌بخشی
2- دانشگاه علوم پزشکی کردستان
3- دانشگاه رازی کرمانشاه
4- دانشگاه علوم بهزیستی و توان‌بخشی ، R_saadatmehr@yahoo.com
2- دانشگاه علوم پزشکی کردستان
3- دانشگاه رازی کرمانشاه
4- دانشگاه علوم بهزیستی و توان‌بخشی ، R_saadatmehr@yahoo.com
چکیده: (134 مشاهده)
زمینه و هدف: نگرش مثبت نسبت به آمادگی جسمانی در پرستاران با بهبود عزت‌نفس، کاهش فرسودگی شغلی و بهبود کیفیت کاری مرتبط است و باعث کاهش عوامل استرس‌زا در محیط کار می‌گردد. هدف پژوهش حاضر بررسی آگاهی و نگرش پرستاران بیمارستان زارع ساری نسبت به آمادگی جسمانی خویش در سال 1394 بود.
مواد و روش‌ها: این پژوهش یک تحقیق توصیفی مقطعی است. نمونه پژوهش در این مطالعه کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان زارع ساری بودند که به روش تمام سرشماری وارد مطالعه شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه خود پنداره بدنی PSDQ استفاده شد. داده های پژوهش با نرم‌افزار SPSS 20 و با استفاده از روش‌های آماری توصیفی و روش آماری استنباطی کای اسکوئر و آزمون دقیق فیشر تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: 34% پرستاران نگرش خوب، 59/4% نگرش متوسط و 6/6% نگرش ضعیف نسبت به آمادگی جسمانی خود داشتند. بین نگرش پرستاران مرد و زن نسبت به آمادگی جسمانی تفاوت معناداری یافت نشد. از این حیث تنها در خرده مقیاس فعالیت بدنی بین نگرش پرستاران مرد و زن تفاوت معنی داری وجود داشت (0/003=p). همچنین بین نگرش نسبت به آمادگی جسمانی پرستاران با سابقه کاری و گروه های سنی متفاوت، تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد.
نتیجه گیری: به‌طور کلی نگرش شرکت کنندگان در حد متوسط ارزیابی شد. با توجه به نقش ویژه پرستاران در سیستم بهداشتی-درمانی کشور می توان با فراهم آوردن امکانات لازم و تشویق پرستاران به شرکت در فعالیت‌های بدنی زمینه‌ی رشد و بهبود سلامت جسم و روح آنان را فراهم آورد.
مواد و روش‌ها: این پژوهش یک تحقیق توصیفی مقطعی است. نمونه پژوهش در این مطالعه کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان زارع ساری بودند که به روش تمام سرشماری وارد مطالعه شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه خود پنداره بدنی PSDQ استفاده شد. داده های پژوهش با نرم‌افزار SPSS 20 و با استفاده از روش‌های آماری توصیفی و روش آماری استنباطی کای اسکوئر و آزمون دقیق فیشر تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: 34% پرستاران نگرش خوب، 59/4% نگرش متوسط و 6/6% نگرش ضعیف نسبت به آمادگی جسمانی خود داشتند. بین نگرش پرستاران مرد و زن نسبت به آمادگی جسمانی تفاوت معناداری یافت نشد. از این حیث تنها در خرده مقیاس فعالیت بدنی بین نگرش پرستاران مرد و زن تفاوت معنی داری وجود داشت (0/003=p). همچنین بین نگرش نسبت به آمادگی جسمانی پرستاران با سابقه کاری و گروه های سنی متفاوت، تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد.
نتیجه گیری: به‌طور کلی نگرش شرکت کنندگان در حد متوسط ارزیابی شد. با توجه به نقش ویژه پرستاران در سیستم بهداشتی-درمانی کشور می توان با فراهم آوردن امکانات لازم و تشویق پرستاران به شرکت در فعالیت‌های بدنی زمینه‌ی رشد و بهبود سلامت جسم و روح آنان را فراهم آورد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: ۱۳۹۷/۷/۲۴ | ویرایش نهایی: ۱۳۹۷/۱۲/۷ | پذیرش: ۱۳۹۷/۸/۱۳
دریافت: ۱۳۹۷/۷/۲۴ | ویرایش نهایی: ۱۳۹۷/۱۲/۷ | پذیرش: ۱۳۹۷/۸/۱۳
ارسال پیام به نویسنده مسئول
