دوره 7، شماره 4 - ( بهار 1401 )
جلد 7 شماره 4 صفحات 34-26 |
برگشت به فهرست نسخه ها
ندا شیخ ذکریایی1 
، فاضل دهون* 2، دائم روشنی3
، فاضل دهون* 2، دائم روشنی3
1- دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
2- دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران ، f.dehvan@yahoo.com
3- دانشکده پزشکی، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
2- دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران ، f.dehvan@yahoo.com
3- دانشکده پزشکی، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
چکیده: (1215 مشاهده)
زمینه و هدف: امروزه ابتلا به سرطان به عنوان یکی از بیماری‌های مزمن، موجب ایجاد تغییرات زیادی در وضعیت جسمی، عملکردی و روانی اجتماعی بیماران و خانواده آن‌ها می‌شود. عزت‌نفس به عنوان یکی از مهم‌ترین مفاهیم روان‌شناختی در این بیماران باید مورد توجه قرار بگیرد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر برنامه آموزش خودمراقبتی بر عزت‌نفس بیماران مبتلا به سرطان مراجعه‌کننده به بیمارستان توحید سنندج در سال 1399 انجام شد.
مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مداخله‌ای قبل و بعد بود که بر روی 162 نفر از بیماران مبتلا به سرطان مراجعه‌کننده به بخش انکولوژی بیمارستان توحید سنندج و در دو گروه مداخله (80 نفر) و کنترل(82 نفر) انجام شد. به منظور جمع‌آوری داده‌ها از چک لیست مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد عزت‌نفس روزنبرگ استفاده شد. مداخله در گروه مداخله به صورت گروه‌های 10-5 نفره به مدت 45 دقیقه و در 4 جلسه طی یک هفته ارائه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS-16 انجام شد. برای مقایسه متغیرهای بین دو گروه از آزمون کای دو و تی تست (T-test) و برای مقایسه مقادیر متغیرها درون گروه در قبل و بعد از مداخله از آزمون تی تست زوجی(Paired T-test) و آنالیز کوواریانس (ANCOVA) استفاده شد.
یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار سن در دو گروه مداخله و کنترل به ترتیب 12/55± 44/27و 11/17± 40/07سال بود. دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیک بجز سابقه ابتلا به سرطان در سایر افراد خانواده تفاوت آماری معنی‌داری نداشتند (P>0/05). نتایج نشان داد که میانگین نمره عزت‌نفس در دو گروه مداخله و کنترل قبل و بعد از مداخله تفاوت معنی‌داری را نشان نداد (P=0/230).
نتیجه گیری: با توجه به این که آموزش خودمراقبتی بر عزت‌نفس تاثیر نداشت لذا پیشنهاد می‌شود که در زمان طولانی‌تری عزت‌نفس ارزیابی شود.
مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مداخله‌ای قبل و بعد بود که بر روی 162 نفر از بیماران مبتلا به سرطان مراجعه‌کننده به بخش انکولوژی بیمارستان توحید سنندج و در دو گروه مداخله (80 نفر) و کنترل(82 نفر) انجام شد. به منظور جمع‌آوری داده‌ها از چک لیست مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد عزت‌نفس روزنبرگ استفاده شد. مداخله در گروه مداخله به صورت گروه‌های 10-5 نفره به مدت 45 دقیقه و در 4 جلسه طی یک هفته ارائه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS-16 انجام شد. برای مقایسه متغیرهای بین دو گروه از آزمون کای دو و تی تست (T-test) و برای مقایسه مقادیر متغیرها درون گروه در قبل و بعد از مداخله از آزمون تی تست زوجی(Paired T-test) و آنالیز کوواریانس (ANCOVA) استفاده شد.
یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار سن در دو گروه مداخله و کنترل به ترتیب 12/55± 44/27و 11/17± 40/07سال بود. دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیک بجز سابقه ابتلا به سرطان در سایر افراد خانواده تفاوت آماری معنی‌داری نداشتند (P>0/05). نتایج نشان داد که میانگین نمره عزت‌نفس در دو گروه مداخله و کنترل قبل و بعد از مداخله تفاوت معنی‌داری را نشان نداد (P=0/230).
نتیجه گیری: با توجه به این که آموزش خودمراقبتی بر عزت‌نفس تاثیر نداشت لذا پیشنهاد می‌شود که در زمان طولانی‌تری عزت‌نفس ارزیابی شود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1400/10/21 | ویرایش نهایی: 1401/3/30 | پذیرش: 1401/3/10 | انتشار: 1401/3/10 | انتشار الکترونیک: 1401/3/10
دریافت: 1400/10/21 | ویرایش نهایی: 1401/3/30 | پذیرش: 1401/3/10 | انتشار: 1401/3/10 | انتشار الکترونیک: 1401/3/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |