مقدمه و هدف: انسان در خلال زندگی دنیوی خود ممکن است اضطراب و فشارهای روانی گوناگونی را تجربه کند که غلبه بر آن ها از قدرت روحی و روانی او به طور تدریجی کاسته و زمینه را برای ایجاد بیماری های خطرناک روانی و گاه جسمی فراهم می سازد .از آنجائیکه انسان در سایه دعا و نیایش پیوسته میتواند بر قدرت روحی و روانی خود بیافزاید. پژوهشگران  بر آن شدند تا به بررسی میزان پایبندی به نماز ومیزان اضطراب در دانشجویان دانشکده پرستاری ومامایی سنندج وارتباط آن با ویژگیهای دموگرافیک آنان بپردازند.

مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی تحلیلی با شرکت 182 نفر از دانشجویان دانشکده پرستاری مامایی که به روش سرشماری انتخاب شده بودند  انجام شد؛ جهت گرد آوری داده ها؛ از پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد اضطراب زونگ استفاده شد. داده ها پس از جمع آوری در نرم افزار16 SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.واز آمار توصیفی و  آزمون کای دو و  t-test استفاده گردید.

یافته­ها: بر اساس نتایج پژوهش، نمره اضطراب 7/85% دانشجویان نرمال بود در حالیکه  6/12%  دارای اضطراب خفیف و 6/1% اضطراب متوسط داشتند. 3/70% سابقه اقامه نماز را ذکر نمودند. همچنین بین میزان اضطراب و رشته تحصیلی، سکونت در خوابگاه، وضعیت تاهل، مقطع تحصیلی و اقامه نماز  ارتباط معنی دار آماری مشاهده نشد (240 /0= p).

نتیجه­گیری: طبق نتایج حاصل از این پژوهش حدود 2/14% از دانشجویان این دانشکده دارای درجاتی از اضطراب بودند. با توجه به اینکه اکثریت واحدها مورد پژوهش سابقه اقامه نماز داشتند احتمالا یکی از دلایل کم بودن اضطراب اقامه نماز بوده است