دوره 7، شماره 3 - ( زمستان 1400 )
جلد 7 شماره 3 صفحات 59-47 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- مرکز تحقیقات توسعه علوم پرستاری و مامایی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
2- مرکز تحقیقات توسعه علوم پرستاری و مامایی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران ، azar_mehrdad@yahoo.com
2- مرکز تحقیقات توسعه علوم پرستاری و مامایی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران ، azar_mehrdad@yahoo.com
چکیده: (740 مشاهده)
زمینه و هدف: مراقبت از بیماران دارای تراکئوستومی نیازمند خودکارآمدی و خودباوری بالا می باشد. از آنجا که روشهای آموزش حین ترخیص در این زمینه به نظر کافی نمی سد، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش با رویکرد مشارکتی بر میزان خودکارآمدی مقابله ای و خودباوری مراقبین بیماران دارای تراکئوستومی انجام گرفت.
مواد و روش ها: این پژوهش از نوع نیمه تجربی دوگروهی قبل و بعد می باشد. نمونه مورد مطالعه 76 نفر از مراقبین بیماران دارای تراکئوستومی بودکه به صورت در دسترس وارد مطالعه شده و به صورت تخصیص تصادفی به دو گروه 38 نفره تقسیم شدند. از پرسشنامه ای در سه بخش دموگرافیک، پرسشنامه خودکارآمدی مقابله‌ای و پرسشنامه خودباوری استفاده گردید. به گروه مداخله آموزش با شیوه مشارکتی داده شد و گروه کنترل آموزش های مرسوم حین ترخیص بیمارستانی را دریافت نمودند. پس از شش هفته مجددا پرسشنامه ها تکمیل شد و اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار SPSS نسخه 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: نتایج نشان داد که در گروه کنترل، تفاوت آماری معنی‌داری در میانگین نمره خودکارآمدی قبل و بعد از آموزش وجود نداشت ولی در گروه آزمون، بعد از آموزش، این میانگین به طور معنی داری از نمره قبل از آموزش، بیشتر بود (p=0/001 ). نمره خودباوری در گروه کنترل و آزمون دارای تفاوت معنا دار بود(p=048 ). در گروه آزمون، میانگین نمره خودباوری قبل و بعد از آموزش به طور معناداری متفاوت بود(p=0/001).
نتیجه گیری: با توجه به این که میانگین نمره خودکارآمدی و خودباوری به طور معنی‌داری در اثر آموزش مشارکتی افزایش داشت، لذا توصیه می گردد از این روش در آموزش به مراقبین بیماران دارای تراکئوستومی استفاده گردد.
مواد و روش ها: این پژوهش از نوع نیمه تجربی دوگروهی قبل و بعد می باشد. نمونه مورد مطالعه 76 نفر از مراقبین بیماران دارای تراکئوستومی بودکه به صورت در دسترس وارد مطالعه شده و به صورت تخصیص تصادفی به دو گروه 38 نفره تقسیم شدند. از پرسشنامه ای در سه بخش دموگرافیک، پرسشنامه خودکارآمدی مقابله‌ای و پرسشنامه خودباوری استفاده گردید. به گروه مداخله آموزش با شیوه مشارکتی داده شد و گروه کنترل آموزش های مرسوم حین ترخیص بیمارستانی را دریافت نمودند. پس از شش هفته مجددا پرسشنامه ها تکمیل شد و اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار SPSS نسخه 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: نتایج نشان داد که در گروه کنترل، تفاوت آماری معنی‌داری در میانگین نمره خودکارآمدی قبل و بعد از آموزش وجود نداشت ولی در گروه آزمون، بعد از آموزش، این میانگین به طور معنی داری از نمره قبل از آموزش، بیشتر بود (p=0/001 ). نمره خودباوری در گروه کنترل و آزمون دارای تفاوت معنا دار بود(p=048 ). در گروه آزمون، میانگین نمره خودباوری قبل و بعد از آموزش به طور معناداری متفاوت بود(p=0/001).
نتیجه گیری: با توجه به این که میانگین نمره خودکارآمدی و خودباوری به طور معنی‌داری در اثر آموزش مشارکتی افزایش داشت، لذا توصیه می گردد از این روش در آموزش به مراقبین بیماران دارای تراکئوستومی استفاده گردد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1400/7/19 | ویرایش نهایی: 1401/3/9 | پذیرش: 1400/9/5 | انتشار: 1400/12/18 | انتشار الکترونیک: 1400/12/18
دریافت: 1400/7/19 | ویرایش نهایی: 1401/3/9 | پذیرش: 1400/9/5 | انتشار: 1400/12/18 | انتشار الکترونیک: 1400/12/18
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |