مقدمه: استرس شغلی امروزه یکی از پدیده های مهم در زندگی اجتماعی و تهدیدی جدی برای سلامتی پرستاران می باشد. این مطالعه باهدف بررسی میزان شیوع استرس شغلی و تعیین ارتباط آن با ویژگی های فردی و تمایل به ترک خدمت در پرستاران شاغل در سه بیمارستان دولتی شهر سنندج انجام شده است.
مواد وروش ها: این مطالعه از دسته پژوهشهای کاربردی و از نوع تحقیق توصیفی پیمایشی است و در تقسیمات تحقیقات توصیفی از نوع روش همبستگی است که با استفاده از پرسشنامه استاندارد در بین 286 نفر از نمونههای جامعه آماری 972 نفری پرستاران شاغل در سه بیمارستان سطح شهر سنندج (بعثت 446 نفر پرستار، توحید 412 نفر و قدس 114 نفر) توزیع گردید. آزمون روایی صوری و پایایی آلفای کرونباخ نیز نتایج قابل قبولی نشان داد. برای تحلیل دادهها از آزمونهای پیرسون و تحلیل واریانس (آنوا) استفادهشده است.
یافتهها: نتایج نشان میدهد که سه متغیرتحصیلات، سمت و جنسیت کارکنان رابطه معنی داری با استرس شغلی نداشته ولی متغیرهای سن ، نوبت کاری و سابقه کاری با استرس شغلی رابطه معنی داری دارند. همچنین بین استرس شغلی و تمایل به ترک خدمت کارکنان نیز رابطه معنیدار و مثبتی وجود دارد.
نتیجهگیری: با مدیریت و کنترل استرس شغلی از طریق شناسایی منابع آن و حذف و کنترل این منابع می توان بطور قابل توجهی از میزان استرس در محیط های شغلی کاست.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |