جستجو در مقالات منتشر شده


۳ نتیجه برای شمسایی

مهنا طاهری، فرشید شمسایی، لیلی تاپاک، عفت صادقیان،
دوره ۷، شماره ۲ - ( ۹-۱۴۰۰ )
چکیده

زمینه و اهداف: بیماری دیابت علاوه بر عوارض جسمی، عوارض روانی همچون اضطراب و ناامیدی را به­دنبال دارد. اضطراب منجر به تشدید قندخون بالا و کاهش خودمراقبتی، اما امید می­تواند نقش مهمی در سازگاری افراد با مشکلات ناشی از بیماری داشته باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین سطح اضطراب، امید و عوامل مرتبط با آن­ها در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ انجام گردید.
مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی بر روی ۱۰۸ بیمار مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه‌کننده به مرکز دیابت شهر همدان در سال ۱۳۹۹ که معیارهای ورود به مطالعه را داشته­اند، انجام شد. نمونه­ها به­صورت در دسترس انتخاب شدند. داده­ها توسط پرسشنامه دموگرافیک، اضطراب کتل و پرسشنامه امید اسنایدر جمع­آوری شدند. آنالیز داده­ها با استفاده از نرم­افزار SPSS-۲۴ و آمار توصیفی و استنباطی انجام شد.
یافته‌ها: در مبتلایان به دیابت نوع۲ میانگین اضطراب پنهان ۲/۶۲ ± ۱۴/۴۱، اضطراب آشکار ۲/۹۵ ± ۱۴/۴۸، اضطراب کل ۴/۵۹ ± ۲۹/۲۵، و میانگین امید ۵/۶۷ ± ۳۱/۵۳ بود. رابطه معناداری بین اضطراب با امید مشاهده نگردید (۰/۰۵P>). از بین متغیرهای شخصی و بالینی بررسی‌شده فقط سابقه بستری و روش درمانی با اضطراب آشکار رابطه معناداری داشت (۰/۰۵P<).
نتیجه‌گیری: بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ سطح متوسطی از اضطراب و امید را تجربه کرده بودند. سابقه بستری و نوع درمان تزریقی با اضطراب آشکار رابطه معناداری داشت. انجام مداخلات مناسب جهت افزایش امید و کاهش اضطراب در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ نیاز می­باشد.
 

فیروزه بیرانوند، فرشید شمسایی، عفت صادقیان، لیلی تاپاک،
دوره ۹، شماره ۱ - ( ۶-۱۴۰۲ )
چکیده

زمینه و هدف: مواجهه با حوادث ناگهانی بهداشت عمومی مانند بیماری‌های واگیر از جمله بیماری کرونا می‌تواند بر سلامت روان افراد تأثیر بگذارد.  نگرانی و اضطراب در مورد بیماری، ترس از ابتلای خود یا افراد خانواده، ایجاد انزوا، و افت نسبی در روحیه عمومی افراد می‌توانند به طور قابل توجهی کیفیت زندگی را تحت تأثیر قراردهند و باعث کاهش خوشحالی و رضایت افراد در زندگی روزمره‌شان شوند. بر این اساس مطالعه حاضر  با هدف تعیین ارتباط بین اضطراب کرونا و کیفیت زندگی در کارکنان پردیس دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام شد.   
مواد و روش ها: در این مطالعه همبستگی ۱۹۴ نفر از کارکنان پردیس دانشگاه علوم پزشکی شهر همدان در سال ۱۳۹۹ با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس مورد بررسی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه اطلاعات دموگرافیک، اضطراب کرونا علیپور و همکاران و کیفیت زندگی SF-۳۶ جمع‌آوری شد. معیارهای ورود شامل: داشتن حداقل یک سال سابقه کار، شاغل بودن در پردیس دانشگاه علوم پزشکی همدان، عدم سابقه اختلال روانی تشخیص داده شده و معیارهای خروج شامل: تکمیل ناقص پرسشنامه و عدم حضورکارکنان در محل کار خود در روز نمونه‌گیری بود. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS-۱۶  و آزمون‌های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تی مستقل انجام شد. سطح معنی داری (۰۵/۰p<) درنظر گرفته شد.
یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان در مطالعه ۸/۵۹±۳۸/۴۷بود. ۶۸ درصد از واحدهای مورد مطالعه اضطراب خفیف، ۲۷/۸درصد اضطراب متوسط و ۴/۱ درصد اضطراب شدید را گزارش کردند. میانگین کیفیت زندگی در حیطه‌های مختلف(۲۳/۲۹±۶۹/۰۴) بود، همچنین یافته‌ها نشان داد بین اضطراب کرونا و همه حیطه‌های کیفیت زندگی ارتباط معنی داری وجود دارد(۰/۰۵p< ۰/۲۷-= r).
نتیجه گیری: اضطراب ناشی از بیماری همه گیر کووید۱۹می‌تواند سلامت روانی کارکنان را به مخاطره بیندازد و بر ابعاد مختلف زندگی آنان تأثیر بگذارد؛ بنابراین پیشنهاد می‌شود که مسئولین سلامت کشور در دوران همه‌گیری، همانند شیوع کرونا، توجه خاصی به سلامت روانی و کیفیت زندگی کارکنان داشته باشند و با برگزاری کارگاه‌ها و دوره‌های آموزشی در جهت بهبود سلامت روانی کارکنان، گام بردارند.

عفت صادقیان، فرشید شمسایی، لیلی تاپاک، یوسف یزداندوست،
دوره ۹، شماره ۳ - ( ۱۲-۱۴۰۲ )
چکیده

زمینه و هدف: از مهم‌ترین ابعاد عملکرد پرستاران میزان پایبندی آنها به اصول اخلاق حرفه‌ای است که می‌تواند متاثر از سلامت معنوی پرستاران باشد. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط اخلاق حرفه‌ای با سلامت معنوی پرستاران ایرانی انجام گردید.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه همبستگی ۲۵۰ نفر از پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال ۱۳۹۷ به صورت تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گرداوری داده‌ها شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه سنجش عملکرد پرستاران براساس آیین اخلاق حرفه‌ای و پرسشنامه سلامت معنوی پولوتزین و الیسون بود. داده‌ها با کمک نرم افزار SPSS-۲۲ و آزمون‌های آماری میانگین و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند.
یافته‌ها: میانگین نمره سلامت معنوی (۱۰/۲۸±۶۹/۶۹) و میانگین نمره اخلاق حرفه‌ای(۱۹/۴۷±۱۸۰/۸۹) به دست آمد. نتایج نشان داد که بین میانگین نمره سلامت معنوی و اخلاق حرفه‌ای ارتباط معنی‌دار وجود داشت ( p<۰/۰۰۱, r= ۰/۴۷۸). همچنین بین ابعاد سلامت مذهبی و سلامت وجودی با اخلاق حرفه‌ای به ترتیب r= ۰/۳۹۸ و r=۰/۳۲۰ ارتباط معنی‌داری وجود داشت (p<۰/۰۰۱).
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر ارتباط معنی‌دار و مستقیمی بین سلامت معنوی و اخلاق حرفه‌ای نشان داد؛ بدین معنی که با افزایش سلامت معنوی اخلاق حرفه‌ای افزایش می‌یابد. لذا پیشنهاد می‌شود که با آموزش سلامت معنوی به بهبود اخلاق حرفه‌ای کمک کرد.


صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به فصلنامه پرستاری، مامایی و پیراپزشکی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Scientific Journal of Nursing, Midwifery and Paramedical Faculty

Designed & Developed by :M.TAHAN