پریسا ریزه وندی، احسان علیمحمدی، سید رضا باقری، علیرضا عبدی، حسنا ویسی،
دوره ۵، شماره ۴ - ( ۱-۱۳۹۹ )
زمینه و هدف: هدف اصلی مطالعه‌ی حاضر بررسی تأثیر مصرف قبل از ترومای داروهای ضد انعقاد شامل مهارکننده‌های پلاکتی، وارفارین و ضد انعقادهای مستقیم خوراکی بر پیامد بالینی بیماران با ضربه به سر متوسط تا شدید بود.
مواد و روش‌ها: ۲۲۴ بیمار مسن‌تر از ۵۰ سال با ضربه‌ی به سر متوسط تا شدید مراجعه‌کننده به بیمارستان آیت‌الله طالقانی کرمانشاه بین سال‌های ۱۳۹۳ تا ۱۳۹۸ مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌های جمعیت‌شناسی، پاراکلینیک و بالینی بیماران بررسی شد. بر اساس سابقه‌ی مصرف قبل از ترومای داروهای ضد انعقاد، بیماران به چهار دسته تقسیم شدند. دسته اول بیماران با سابقه مصرف مهارکننده پلاکتی، دسته دوم بیماران با سابقه مصرف وارفارین، دسته سوم بیماران با سابقه مصرف داروهای ضد انعقاد مستقیم خوراکی و دسته چهار شامل بیماران بدون سابقه مصرف هرگونه داروی ضد انعقاد. پیامد بالینی بیماران بر اساس معیار پیامد بالینی گلاسکو در هنگام ترخیص ارزیابی شد.
یافته‌ها: از ۲۲۴ بیمار مورد بررسی، ۹۵ مورد (۴۲/۴%) سابقه مصرف قیل از ترومای هیچ‌گونه داروی ضد انعقاد را نداشتند. ۶۹ مورد (۳۰/۸%) داروی مهارکننده‌ی پلاکتی مصرف می‌کردند. ۴۲ مورد (۱۸/۸%) سابقه مصرف وارفارین را داشتند و همچنین ۱۸ مورد (۸%) سابقه مصرف داروهای ضد انعقاد مستقیم خوراکی را داشتند. در این مطالعه، ۴۱ مورد (۱۸/۳%) مرگ در بیمارستان مشاهده شد. ۱۰۸ بیمار (۴۸/۲%) دارای پیامد مطلوب و ۱۱۶ بیمار (۵۱/۸%) دارای پیامد نامطلوب بودند. بیماران با سابقه‌ی مصرف وارفارین و بیماران با سابقه مصرف داروهای ضد انعقادی مستقیم خوراکی، با میزان مرگ و میر بیشتر و پیامد بالینی نامطلوب‌تری همراه بودند (۰/۰۵p<).
نتیجه‌گیری: مصرف قبل از ترومای وارفارین و داروهای ضد انعقاد مستقیم خوراکی با میزان مرگ‌ومیر در بیمارستان بیشتر و پیامد بالینی نامطلوب‌تری همراه بود. اگرچه، ارتباطی بین مصرف قبل از ترومای مهارکننده‌های پلاکتی با میزان مرگ‌ومیر در بیمارستان بیشتر و پیامد بالینی نامطلوب‌تر مشاهده نشد.
واژه‌های کلیدی: مهارکننده‌ی پلاکتی، وارفارین، داروهای ضد انعقادی مستقیم خوراکی، معیار پیامد بالینی گلاسکو
