زمینه و هدف: دلیریوم یک پدیده‌ی چندعاملی است، که می‌تواند تحت تاثیر عوامل دموگرافیک قرار بگیرد. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه مؤلفه‌های جمعیت‌شناسی و بالینی با بروز دلیریوم در بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کردستان انجام شد.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر در فاصله خرداد ۱۴۰۰ تا مرداد ۱۴۰۱ در استان کردستان و بر روی تعداد ۱۱۸ نفر از بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند، انجام شد. ارزیابی میزان دلیریوم در فاصله ساعات ۴ تا ۸ بعدازظهر توسط پژوهشگر بررسی شد. بیماران به دو گروه تقسیم شدند و هر دو گروه از نظر بروز دلیریوم با ابزار CAM-(ICU)، مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌ها با کمک نرم‌افزار STATA نسخه ۱۲، آنالیز شدند. سطح معناداری P< ۰/۰۵ از نظر آماری معنی‌دار در نظر گرفته شد.
تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: اکثر بیماران شرکت‌کننده در مطالعه، فاقد دلیریوم بودند (۷۸/۵۶ درصد). ارتباط معنی‌داری بین وضعیت تاهل، سطح تحصیلات و علت بستری با دلیریوم مشاهده شد(p<۰/۰۵). همچنین دمای بدن، فشارخون و ضربان قلب با بروز دلیریوم ارتباط آماری معناداری داشتند( p<۰/۰۰۱).
نتیجه‌گیری: به دلیل اینکه هسته اصلی پروتکل‌های مدیریت دلیریوم بر پایه پیشگیری و تشخیص است، بنابراین، ارزیابی و تدوین تاریخچه دقیقی از وضعیت بیماران در قالب مؤلفه‌های جمعیت شناختی می‌تواند در پیشگیری و مدیریت دلیریوم نقش قابل‌توجهی داشته باشد.
