زمینه و هدف: سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS)، یک اختلال عملکردی دستگاه گوارش است که ۳۰-۵ درصد از مردم جهان را تحت تاثیر قرار می‌دهد و با درد شکمی و تغییر در عادات روده مشخص می‌شود. نشان داده شده است که اختلالات خلقی، اضطرابی و جسمانی با درجات مختلف ناراحتی روانی در بیماران مبتلا به IBS همراه است. هدف مطالعه حاضر مقایسه فراوانی علائم روان‌پزشکی بیماران سندرم روده تحریک‌پذیر یک سال پس از تشخیص باگروه کنترل به شیوه خود ارزیابی می‌باشد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی-مقطعی، تعداد ۴۸ بیمار مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر (براساس معیار Rome IV) و ۴۸ فرد غیرمبتلا از بین مراجعه‌کنندگان به کلینیک گوارش بیمارستان شهید صیاد شیرازی گرگان، با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و مطالعه وارد شدند. از شرکت‌کنندگان رضایت آگاهانه اخذ گردید. دادها با استفاده از چک لیست و پرسشنامه SCL-۹۰-R جمع‌آوری شدند. سپس با استفاده از نرم‌افزارSPSS نسخه ۱۶ و آزمون‌های کای دو و من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
یافته‌ها: دو گروه مورد و کنترل از لحاظ متغیرهای دموگرافیک شامل سن، جنسیت، تحصیلات، وضعیت تاهل و محل سکونت همسان بودند (۰۵/۰<p). هیچ اختلافی میان دو گروه از لحاظ نمره کل و نمره خرده مقیاس‌های SCL-۹۰-R مشاهده نشد (۰/۰۵<p). هیچ‌کدام از متغیرهای دموگرافیک و علایم روان‌پزشکی به عنوان عامل خطر برای IBS شناسایی نشدند (۰/۰۵<p).
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این مطالعه بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر از نظر علایم روان‌پزشکی با افراد غیر مبتلا مشابه هستند. همچنین متغیرهای جمعیت شناختی و علائم روان‌پزشکی عامل خطر برای ابتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر نبودند.
