دوره 8، شماره 3 - ( 11-1401 )
جلد 8 شماره 3 صفحات 89-76 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
tavassoli E, Sharifi T, Ahmadi R. The effectiveness of self-determination skills training on moral distress and resilience of primary caregivers of chronic neurological and psychiatric patients. SJNMP 2023; 8 (3) :76-89
URL: http://sjnmp.muk.ac.ir/article-1-517-fa.html
URL: http://sjnmp.muk.ac.ir/article-1-517-fa.html
توسلی الهام، شریفی طیبه، احمدی رضا. اثربخشی آموزش مهارت‌های خود تعیین‌گری بر پریشانی اخلاقی و تاب‌آوری مراقبین اصلی بیماران روانی مزمن. فصلنامه پرستاری، مامایی و پیراپزشکی. 1401; 8 (3) :76-89
الهام توسلی1 
، طیبه شریفی* 2، رضا احمدی1
، طیبه شریفی* 2، رضا احمدی1
1- گروه روانشناسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد شهرکرد، شهرکرد، ایران
2- گروه روانشناسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد شهرکرد، شهرکرد، ایران ، ta.sharifi@iaushk.ac.ir
2- گروه روانشناسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد شهرکرد، شهرکرد، ایران ، ta.sharifi@iaushk.ac.ir
چکیده: (907 مشاهده)
زمینه و هدف: رویکرد خودتعیین‌گری انسانها را موجوداتی مثبت میداند که به صورت بالقوه دارای ظرفیتی برای رشد و توسعه هستند، آنها تمایل دارند در فعالیتهایی که به آن علاقهمند هستند و در رشد تواناییهای فردی آنها مفید است، شرکت کنند. در پژوهش حاضر اثربخشی آموزش مهارت‌های خودتعیین‌گری بر پریشانی اخلاقی و تاب‌آوری مراقبین اصلی بیماران روانی مزمن موردبررسی قرار گرفت.
موارد و روش‌ها: مطالعۀ حاضر به صورت نیمه تجربی در سال 401-1400 انجام گردید، از جامعۀ مراقبین اصلی بیماران مزمن اعصاب و روان شهرستان بروجن در استان چهارمحال و بختیاری، 40 مراقب اصلی با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش، شامل پرسشنامههای استاندارد پریشانی اخلاقی و تاب‌آوری بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با روش آنالیز واریانس با اندازهگیری مکرر با استفاده از نرم‌افزارSPSS-22 انجام شد.
یافتهها: نتایج نشان داد آموزش مهارت‌های خودتعیین‌گری بر بهبود میزان تاب‌آوری مراقبین اصلی بیماران روانی مزمن اثر معناداری داشت (0/001 F= 78/53 Partial ŋ2= 0/58، 001/0=p= 0/001 ، 78/53=F )؛ اما آموزش مهارت‌های خودتعیین‌گری بر بهبود میزان پریشانی اخلاقی مراقبین اصلی بیماران روانی مزمن اثر معناداری نداشت ( Partial ŋ2 =0/009، 10/0=p=0/01 ، F=0/33).
نتیجهگیری: آموزش مهارت‌های خودتعیین‌گری، تاب‌آوری مراقبین اصلی بیماران روانی مزمن را تحتتأثیر قرار می‌دهد. بر این اساس، در فرایند کسب مهارت‌های خودتعیین‌گری، ارزشمند دانستن خود شامل پذیرش خود، شناخت حقوق و مسئولیتها و مراقبت هیجانی، ذهنی و جسمانی از خود فراگرفته می‌شود که فرایند صبر و تحمل افراد در برابر مشکلات را افزایش داده و آنها را برای غلبه بر چالش‌ها و تغییرات زندگی یاری می‌دهد.
موارد و روش‌ها: مطالعۀ حاضر به صورت نیمه تجربی در سال 401-1400 انجام گردید، از جامعۀ مراقبین اصلی بیماران مزمن اعصاب و روان شهرستان بروجن در استان چهارمحال و بختیاری، 40 مراقب اصلی با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش، شامل پرسشنامههای استاندارد پریشانی اخلاقی و تاب‌آوری بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با روش آنالیز واریانس با اندازهگیری مکرر با استفاده از نرم‌افزارSPSS-22 انجام شد.
یافتهها: نتایج نشان داد آموزش مهارت‌های خودتعیین‌گری بر بهبود میزان تاب‌آوری مراقبین اصلی بیماران روانی مزمن اثر معناداری داشت (0/001 F= 78/53 Partial ŋ2= 0/58، 001/0=p= 0/001 ، 78/53=F )؛ اما آموزش مهارت‌های خودتعیین‌گری بر بهبود میزان پریشانی اخلاقی مراقبین اصلی بیماران روانی مزمن اثر معناداری نداشت ( Partial ŋ2 =0/009، 10/0=p=0/01 ، F=0/33).
نتیجهگیری: آموزش مهارت‌های خودتعیین‌گری، تاب‌آوری مراقبین اصلی بیماران روانی مزمن را تحتتأثیر قرار می‌دهد. بر این اساس، در فرایند کسب مهارت‌های خودتعیین‌گری، ارزشمند دانستن خود شامل پذیرش خود، شناخت حقوق و مسئولیتها و مراقبت هیجانی، ذهنی و جسمانی از خود فراگرفته می‌شود که فرایند صبر و تحمل افراد در برابر مشکلات را افزایش داده و آنها را برای غلبه بر چالش‌ها و تغییرات زندگی یاری می‌دهد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1401/9/27 | ویرایش نهایی: 1401/12/9 | پذیرش: 1401/11/10 | انتشار: 1401/11/10 | انتشار الکترونیک: 1401/11/10
دریافت: 1401/9/27 | ویرایش نهایی: 1401/12/9 | پذیرش: 1401/11/10 | انتشار: 1401/11/10 | انتشار الکترونیک: 1401/11/10
فهرست منابع
1. Rolland JS, Walsh F. Facilitating family resilience with childhood illness and disability. Journal of Curretn Opinion Pediatric. 2010; 18(5):527-38. [DOI:10.1097/01.mop.0000245354.83454.68]
2. Neong SC, Rashid A. Quality of life of caregivers of patients with psychiatric illness in Penang. Journal Clinical Psychiatry College Psycholoy. 2018; 2(1):12-18. [DOI:10.35841/clinical-psychiatry.2.1.12-18]
3. Ndikuno C, Namutebi M, Kuteesa J. Quality of life of caregivers of patients diagnosed with severe mental illness at the national referral hospitals in Uganda. Journal of BMC Psychiatry. 2016; 16(1):400-409. [DOI:10.1186/s12888-016-1084-2]
4. Voss C, Tasmania C. Hope, Empowerment, Resilience and Outcomes for Carers. The Carers NSW Biennial Conference: H.E.R.O.2011
5. Zauszniewski JA, Bekhet AK, Suresky MJ. Resilience in family members of persons with serious mental illness. Journal of Nurse Clinical North American. 2010; 45(4):613-26. [DOI:10.1016/j.cnur.2010.06.007]
6. Norouzinia R, Ebadi A, Yarmohammadian M H, Chian S, Aghabarary M. Relationship between resilience and self-efficacy with professional quality of life in EMS personnel. Journal of Hayat. 2021; 27(2):176-89. [Persian]
7. Downing T, Folke C, Nelson, D. Resilience and vulnerability: Complementary or conflicting concepts. Journal of Ecology and Society. 2010; 15(3): 11-21. [DOI:10.5751/ES-03378-150311]
8. Lamond A.L, Depp CA, Allison M, Langer R, Reichstadt J, Moore DJ, Goldshan Sh, Ganiats TG, Jeste DV. Measurement and predictors of resilience among community dwelling older women. Journal of psychiatric Research. 2009; 43(1): 148-56. [DOI:10.1016/j.jpsychires.2008.03.007]
9. Basım HN, Cetin F. The reliability and validity of the resilience scale for adults-Turkish version. Turk Psikiyatri Derg. 2011; 22(2): 104-14.
10. Barkhordari M, Hekayati M, Nasiriyani KH. Relationship between moral distress and resilience in nurses. Journal of Medical Ethics. 2020; 14(1): 1-14.
11. Kalvemark S. Höglund T. Living with conflicts-ethical dilemmas and moral distress in the health care system. Social science &medicine. 2004; 58(6):1075-84. [DOI:10.1016/S0277-9536(03)00279-X]
12. Giannetta N, Villa G, Pennestri, F, Sala R, Mordacci R, Manara DF. Ethical Problems and Moral Distress in Primary Care: A Scoping Review. Int. J. Environ. Res. Public Health. 2021; 18(14): 65-75. [DOI:10.3390/ijerph18147565]
13. Marta DH. Moral Distress or Countertransference? Addressing Emotional Reactions of Psychiatry Trainees. Journal of Academic Psychiatry. 2021; 45(4): 476-80. [DOI:10.1007/s40596-021-01443-w]
14. Pendry S. Moral distress: Recognizing it to retain nurses. Nursing economics. 2007; 25(4):7-21.
15. Ryan RM, Deci, EL. Self-determination theory: Basic psychological needs in motivation, development, and wellness. 2017. New York: Guilford Press. [DOI:10.1521/978.14625/28806]
16. Deci EL, Olafsen AH, Ryan RM. Self-determination theory in work organizations: the state of a science. Annual Review of Organizational Psychology and Organizational Behavior. 2017;4(1): 25-34. [DOI:10.1146/annurev-orgpsych-032516-113108]
17. Deci EL, Ryan RM. Motivation, personality, and development within embedded social contexts: An overview of self-determination theory. The Oxford handbook of human motivation. 2012; 18 (6): 85-107. [DOI:10.1093/oxfordhb/9780195399820.013.0006]
18. Wehmeyer ML, Abery BH, Zhang D, Ward K, Willis D, Hossain W, Walker HM. Personal self-determination and moderating variables that impact efforts to promote self-determination. Exceptionality. 2011; 19(1): 19-30. [DOI:10.1080/09362835.2011.537225]
19. Field SL, Hoffman AS. Fostering self-determination through building productive relationships in the classroom. Intervention in school and clinic. 2012; 48(1): 6-14. [DOI:10.1177/1053451212443150]
20. Gould R, Heider A, Harris SP, Jones R, Peters J, Eisenberg Y, Caldwell K. Self-Determination and Quality Indicators for Assistive Technology in Postsecondary Education. Journal of Postsecondary Education & Disability. 2022; 35(1): 45-80.
21. Cohen L, Manion L, Morris K. (2000). Research methods in educational by routleolege flamer, 5th edition.
22. McClendon H, Buckner B. Distressing situations in the intensive care unit: a descriptive study of nurses' responses. Dimensions of critical care nursing. 2007; 26 (5):199-206. [DOI:10.1097/01.DCC.0000286824.11861.74]
23. Abaszadeh A, Borhani F, Kalantari. Moral distress of nurses working in medical centers. Journal of Medical Ethics. 2011; 5(17): 119-40. [Persian]
24. Mohamadi M. Factors affecting resilience in people -dependent substances. (PhD Thesis), University of Welfare and Rehabilitation Sciences, 2007.Tehran. [Persian]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
