مقدمه و هدف: افزایش جمعیت سالمندان، منجر به افزایش توجه به مفاهیم سلامتی وکیفیت زندگی طی دهه­های گذشته گردیده است. این مطالعه با هدف بررسی کیفیت زندگی سالمندان شهر ایلام و عوامل مرتبط با آن در سال 1394 انجام شد.

مواد و روشها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی، از نوع مقطعی است، که نمونه­های پژوهش آن شامل تعداد 200 نفر از سالمندان شهر ایلام بودکه به صورت تصادفی و با استفاده از نمونه­گیری خوشه­ای از 10 مرکز بهداشتی- درمانی شهری انتخاب شدند. شاخص کیفیت زندگی نمونه­های مورد مطالعه به وسیله­ی پرسشنامه­ی کیفیت زندگی 26 سوالی سازمان بهداشت جهانی (SF-26)، نسخه­ی فارسی، بررسی گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده­ها از نرم­افزار SPSS 19.0، آمار توصیفی، آزمون تی تست و ANOVA استفاده شد.

یافته­ها: داده­های بدست آمده در خصوص ابعاد چهارگانه­ی سلامت جسمی، سلامت روانی، روابط اجتماعی و سلامت محیط و عملکرد کلی کیفیت زندگی سالمندان نشان داد که میانگین نمره کیفیت زندگی در ابعاد سلامت جسمی 47.86، سلامت روانی 51.33، روابط اجتماعی 56.33 و سلامت محیط 45.88 بود. میانگین نمره­ی کلی کیفیت زندگی افراد سالمند 50.29 بود. همچنین یافته­ها نشان داد که میانگین کیفیت زندگی مردان سالمند (58.62 با انحراف معیار 2.59) بالاتر از کیفیت زندگی زنهای سالمند (42.7 با انحراف معیار 1.51) بود. همچنین رابطه­ی معناداری بین کیفیت زندگی با جنس، سطح سواد و وضعیت تاهل مشاهده شد (P<0/03)، و با مواردی از قبیل سن، وضعیت شغلی و بیمه، رابطه­ی معنی­دار آماری مشاهده نشد.

نتیجه­گیری: یافته­های پژوهش نشان داد که نمونه­ی پژوهش از کیفیت زندگی متوسطی برخوردار بودند. بنابراین، نیاز به یک استراتژی برای کمک به افراد مسن درجهت بهبود و حفظ سلامت عمومی و کیفیت زندگی آنها وجود دارد.